«باور من این است که قریب به اتفاق ماموریت های دولت یازدهم جهانی است و هم اکنون در حال حرکت به آن سمت هستیم و این رمز ماندگار و ماموریت اصلی ماست.» اين جملات بخشي از سخنان احمدی نژاد است كه  به مناسبت سالگرد برگزاري دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري در جمع وزرا و مسئولان دولت دهم ايراد شده است. از سوي ديگر ستاد امتداد مهر كه در واقع دربردارنده حاميان انتخاباتي احمدي‌نژاد در انتخابات گذشته است، نيز در بيانيه‌اي با تاكيد بر ضرورت همكاري قواي مقننه و قضائيه با دولت احمدي‌نژاد، تاكيد كرد: « دولت دهم البته در جهت افزايش و گشايش بيشتر كارها از جمله فعاليت‌هاي مثبت فرهنگي قرار دارد. اين مهم ان‌شاءالله »خدمتگزاري و مهرورزي « را در دولت‌هاي يازدهم و دوازدهم و ... نهادينه خواهد كرد.» اگرچه اشاره و يا برنامه‌ريزي حاميان رئيس‌جمهور به دوره بعد انتخابات رياست جمهوري، امري دور از انتظار نيست ولي مي‌توان گفت كه اين نخستين بار در طول سه دهه گذشته است كه شخص رئيس جمهور در سال اول دولت خويش، سخن از دولت بعد و ماموريت‌هاي پيش‌روي اين دولت به ميان مي‌آورد. اين اشاره البته مسبوق به سابقه است و احمدي‌نژاد چندي پيش نيز اطمينان داده بود كه دولت بعدي، انقلابي‌تر از دولت كنوني خواهد بود. اين تاكيد در حالي صورت مي‌گيرد كه در ماه‌هاي گذشته، برخي مقامات ارشد دولت، به‌ويژه اسفنديار رحيم‌مشايي كه از وي به عنوان كانديداي اصلي انتخابات بعدي از نگاه احمدي‌نژاد، نام برده مي‌شود، سخن گفتن از دولت بعدي و انتخابات يازدهم را زود اعلام كرده‌اند. در اين صورت، شايد پرسش مهم اين باشد كه تاكيد و اشاره رئيس‌جمهور به دولت يازدهم، چه معنا و يا اهدافي دارد؟ يك‌سوي اين ماجرا را مي‌توان داراي كاركرد داخلي دانست. اعلام آمادگي براي دولت بعدي و حوالت دادن بدنه براي انتخابات بعد، در واقع مي‌تواند عامل مهمي در افزايش انگيزه درون مجموعه‌اي و همچنين پوششي براي برخي انتقادات لايه‌هاي مختلف اطراف رئيس‌جمهور تلقي شود. از سوي ديگر،‌ با توجه به برگزاري احتمالي انتخابات شوراها و همچنين در پيش بودن انتخاباتي مانند مجلس شوراي اسلامي، قبل از دوره يازدهم انتخابات رياست جمهوري و اشاره‌هاي رئيس‌جمهور مي‌تواند به عنوان يك علامت راهنما و نشانه، براي جدي‌گرفتن اين رقابت‌هاي سياسي از سوي نزديكان و بدنه حامي‌اش باشد. بدنه‌اي كه به شدت مشتاق استقلال حركتي و يافتن هويتي جداگانه در سپهر سياسي ايران هستند و چه بسا كه اين حركت مستقل را از انتخابات پيش‌رو كليد بزنند. وجه ديگر اين تاكيد اما مي‌تواند در بيرون از بدنه دولت دنبال شود. به عبارت ساده‌تر، رئيس‌جمهور با درك رقابت‌هاي دروني اصولگرايان براي انتخاب و معرفي كانديداي دور بعد، به طور مداوم به موضوع دولت يازدهم، برنامه‌ها و ماموريت‌هاي خويش براي اين دولت و ... اشاره مي‌كند تا به اهميت نقش و نگرش خويش در انتخاب رئيس‌جمهور بعد تاكيد ورزد؛ اين تاكيد كه عامل مهمي در ارتقاي شخصيت سياسي و جايگاه چانه‌زني رئيس‌جمهور در ميان اصولگرايان باشد. چندي پيش محمدباقر لنكراني، وزير بهداشت دولت نهم خبر داده بود كه از هم اكنون در ميان برخي لايه‌ها و جريان‌هاي سياسي، رايزني براي انتخابات بعد شروع شده است. اين نقش از آن جهت حائز اهميت است كه بدانيم تداوم نقش موثر رئيس‌جمهور در معادلات سياسي، در روزگار پس از دولت دهم، تا حدود زيادي وابسته به نقش‌آفريني وي در معادلات سه سال آينده و كسب جايگاه موثر و مطلوب در ميان جريان‌هاي سياسي اصولگراست. امري كه تاكنون به دليل نگاه خاص رئيس‌جمهور به احزاب اصولگرا و عدم ميلش به همگرايي با برخي لايه‌هاي اصولگرا، تحقق نيافته است. با اين وجود، به دليل محدوديت‌هاي قانوني احمدي‌نژاد براي حضور در دور بعد و فقدان چهر‌ه برجسته در حاميان نزديك به براي كسب اجماع حداكثري ميان اصولگرايان، به طور طبيعي انتظار مي‌رود كه احمدي‌نژاد در طول ماه‌هاي آينده، با واقعيات درون مجموعه‌اي اصولگرايان با ملاحظات دقيق‌تري برخورد كند، هرچند او همواره نشان داده است كه پيش‌بيني‌پذير نيست.